Elke dag is anders, ook naar Vézelay

Dag 19 van Arcy-sur-Cure naar Vézelay 21 km

Vandaag de laatste etappe naar Vézelay, maar wordt het ook mijn laatste kunstje voor dit jaar op de camimo??. Ik weet het nog niet, als ik vanmorgen opsta. Zo weet ik ook niet waar ik ben, als de wekker om 07.00 uur aflloopt. Een diepe nachtrust heeft mij in hogere sferen gebracht.
Nog even naar de bakker voor een verse baquette en wat beleg en op stap. De 21 km om in Vézelay te halen mag geen probleem zijn. Ik volg de route uit het boekje en die stuurt me door de bossen, hoog boven het kanaal dat min of meer parallel loopt. Ik zie zowaar weer een pelgrim. En niet zomaar een. Hij, Paul van 50 jaar, komt uit Udenhout heeft zijn Gall en Gall-zaak even vaarwel gezegd en is vanaf 12 augustus op stap. Hij hoopt in november in Compostella aan te komen, maar geniet nu van elke dag. De spullen om te kamperen, pannen, tent e.d gaat hij snel terug opsturen naar Nederland. Ik voel me een echte tourist als ik mijn rugzak met hem vergelijk. Toch kom ik niets te kort. We hebben elkaar wel wat te vertellen en besluiten om samen op te lopen op deze toch wel bijzondere dag naar Vézelay. Deze plaats is voor velen een start- of eindpunt. Ook alle routebeschrijvingen gaan tot of vanaf Vézelay. In deze bossen passeren we een jagershut. Even relaxen op de banken, want de steile hellingen eisen hun tol. Als ik dan even door de ramen kijk van de hut , zie ik zowaar de Belg welke ik gisteren ook ontmoette. Hij ligt heerlijk op zijn matrasje te rusten want vanmorgen al vroeg van huis gegaan. Een eche vrijbuiter van 25, die wel ziet wanneer en hoe hij in Santigo aankomt. Hij wil in Spanje blijven als hij daar zijn liefje vindt. Zo heeft ieder zijn motieven. Een mooie jagershut, waar iedereen terecht kan. Stoelen en tafels, maar ook haken om het wild op te hangen en een vuurtje om het wild consumptieklaar te maken. Gedrieën gaan we na een half uurtje toch richting Vézelay, de laatste 5 km. Beurtelings geven we het tempo aan maar dat is niet hoog en niet belangrijk. Alle drie hebben we de afgelopen weken individueel gelopen, dus ieder ervaart het als erg leuk, maar niet voor steeds. Dat zal ook niet zo zijn, want in Vézelay ligt mijn eindpunt, zo was voorzien. Echter begin augustus besloten Ria en ik om met de caravan in België al vast te gaan lopen. Dit traject ligt ik dus vóór op mijn planning, toen ik voor 16 september de terugreis boekte.
Om vier uur komen we dan toch aan in Vézelay, het hoogtepunt van Bourgondië, met zijn Sinte Magdalena basiliek in de romaanse stijl. Paul en ik drinken op het plein een pilsje op de aankomst, maar de Belg heeft intussen al andere kornuiten. Hier blijken meer pelgrims te starten dan op doorreis te zijn.
Hoe mijn programma en er komende dagen uit zal zien lezen jullie morgen. In iedere geval heb ik voor twee nachten geboekt in Centre Sainte Madeleine, op een zaaltje met 10 bedden, waarvan er vier beslapen zijn. Vézelay ga ik morgen bekijken, dus tot dan.