de romantische Dordogne

Dag 16 9 september van Mussidan naar Sainte Foy la Grande 33 km

Wakker worden met meerderen op een kamer, da's weer even wennen, maar wel zoals een pelgrim  het mag verwachten. Ik doe rustig aan, met mijn hoofdlampje op. Maar weldra komen ook de collega's onder de wol uit. Hoewel met deze temperaturen op de kamer is linnen soms te veel. Ik trek mijn stekker van de tablet uit het stopcontact en neem daarmee het hele armatuur mee uit de muur. Het moet niet gekker worden, maar het past wel een beetje bij het totaal. Als ik dan om 07.00 uur wegloop, proberen de twee Fransen waaronde de nam uit Dyon nog het koffiezetapparaat aan de praat te krijgen voor hun ontbijt. Aan mij is ook op de camino het ontbijt niet besteed.
Een mooi ontspannen route over vrij vlak terrein met goede routeaanduidingnen. Dat loopt lekker onspannen en  kun je nog eens aan iets anders denken. Die onderwerpen zal ik mijn volgers besparen. To 11.00 uur blijft de zo verscholen achter een heel licht wolkendek, dus geen last. Maar ontzettend veel irritatie van vliegen om me heen. Het zijn volgens mij nog steeds dezelfde  vliegjes die mij gisteren ook al achtervolgden. In de ogen oren, neus mond, ik krijg zelfs geen mogelijkheid om een foto te maken zonder vliegen voor de lens. Het lijkt het Myvatn meer in IJsland wel, maar een netje over je hoofd lijkt hier toch wel wat overdreven. Oorzaken kan ik niet vinden. Ze zitten steeds bij mijn tasje dat ik op de heup draag. Ik kijk erin, maar zie alleen toiletpapiet dat kan het niet zijn, want nog niet gebruikt.
Als de zon de overwinning viert met krachtige stralen heb ik inmiddels de eerste 20 km er op zitten. Komend bij een grote picknick plaats zie ik een pelgrim. Zie ik het goed, da's de man uit Dyon die kennelijk de koffie heel heet heeft gedronken en het op een rennen heeft gezet. Hij zit er heerlijk bij, schoentjes uit, sokjes uit, bakje pinda's op tafel. Met een gedetaileerde plattegrond legt hij me uit dat ie een vergissing heeft gemaakt. Hij pakte per ongeluk de rechte route naar dit dorp over de snelweg langs veel auto's, veel korter niet mooi en wel gevaarlijk. Zo zie je dat je met een grote kaart van de omgeving toch nog mis kunt lopen.
Mijn voorhoofd weer weer eens een droogbeurt nodig. En dat dat doe ik met mijn doekje dat steeds aan mijn riem hangt. Dat doekje gebruik overigens ook om mijn neus van oneffenheden te ontdoen als ik mijn neus reinig zoals fietsers dat ook altijd doen.
De Dordogne komt in zicht, dat betekent dat het er voor vandaag bijna op zit. Want wat is er romantischer om aan de Dordogne te lunchen en de avondetappe te maken en onder de rook van Bordeau.. Nog wel even een slaapplaats, maar dat mag in dit grotere dorp geen probleem zijn. Het wordt een herberg naast de kerk.
Tot morgen.