eentonig, lang, saai

Dag 20 13  september van Bazas naar Bourriot 31 km

Een goed stevig ontbijt is noodzakelijk. Over 10 km is er nog een dorpje met winkels, daarna vandaag niets meer. Ik ben gewaarschuwd. Nou daar gaan we dan, in de auto weer naar de start. Ze geeft me nog wat aanwijzingen en een dikke pakkerd en weg ben ik, eerst naar Captieux, zo'n 11 km. Daar nog drinken inslaan, een sandwich met cola en dan moet ik tenminste 20 km verder zonder huis of iets. Wel de zon is paraat maar schuilt zich veel achter een licht wolkendek. Met een onderbreking van het passeren van de autoroute A65 wordt het één lange weg, onverhard maar met steenslag begaanbaar gemaakt. Alle tijd om te denken en naar muziek te luisteren, ja Spotify off-line doet nu goede zaken. Maar dit wordt toch een beproeving. Zo'n lange rechte weg. Zo gek nog niet, want vroeger was hier een spoorweg en soms zie ik vervallen spoorwachtershuisje liggen. Halverwege ga ik toch even mijn siësta houden. Lig goed en wel hoor gestamp en zie daar, François uit Dyon is ook nog in de race. Met zijn vrouw en telefoon alles weer in orde en samen lopen we de eenzame route verder. Inmiddels diep in de middag en over vijf km mogeliuk een slaapplaats. François belt, en ja we kunnen. Om 17.00 uur stappen we het erf op, en een uur later begint het donker te worden en te waaien en niet veel later regen, veel regen, maar van korte duur, niet voldoende en veel te laat om de te droge gewassen zoals zonnebloemen en mais nog te redden. We worden door een jongeman ontvangen met en pilsje voor de liefhebber, dat was ik. Een huisje in de grote tuin wordt ons onderkomen, met natuurlijk het diner er bij in hun huis, om 19.30 uur. De man vertelt me dat hij twee nederlanders in dienst heeft en die komen om 21.00 uur eten. Ik mag bij daar aanschuiven. Doe ik, maar het verhaal daarover lees je in krant van morgen. Dat wordt anders te laat, want morgen de volgende etappe.............