De eerste dag, daar kun je mee thuis komen.
Door: Bert Konings
Blijf op de hoogte en volg Bert
12 Augustus 2014 | België, Flémalle
Dag 1 van Visee naar Flemalle, 42 km
Na 4 dagen stijgen en dalen over de prachtige heuvels van Zuid Limburg gaan we maandag met auto/caravan/fietsen en natuurlijk de wandelschoenen naar een camping in Bas-Oha, 5 km ten westen van het Belgische Huy, tussen Luik en Namen.
Dinsdagmorgen om 07.00 uur de wekker. Ria brengt me ongeveer 70 km naar Maastricht/Visee, het eindpunt van het Pieterpad en voor mij nu de start. Dit wordt het begin van mijn camino naar Rocroi, welke half september na 600 km voorlopig moet eindigen in Vezelay.
Dinsdagmorgen is het weer erg wennen, niet het wandelen, dat lukt wel, maar ik ben nog niet onderweg zoals toen.......... en dat wordt het vandaag ook niet.
Ik ga om 08.30 uur de oever van de Maas/Meuse bewandelen. Erg mooi en afwiselend in een stralend zonnetje. In mijn enthousiasme denk ik dat het bord "doodlopende weg" natuurlijk niet geldt voor wandelaars zoals ik. Immers het gras is plat en heeft dus geen geheimen en ik blijk dus één van de vele wandelaars te zijn die er zo over denkt. Ik ben de volgende wandelaar die in aanraking komt met de Belgische overheid. Ja, want na 3 kwartier niets vermoedend en heerlijk wandelen zoals ik me dat had voorgesteld doemt een hekwerk op met daarop rollen prikkeldraad welke destijds in het Oostblok niet zouden hebben misstaan.
De 45 minuten terug geven dan toch wel een andere kijk op deze oever. Dus dan toch maar via de fiets/wandelroutenetwerk RAVEL deels langs Le Meuse en deels langs Canal Albert zoals die wordt aangegeven. Om 10.30 uur ben ik bij mijn eerste bord van de RAVEL, nog 52 km naar Huy. Dat zal er niet meer inzetten, maar Ria heeft haar medewerking toegezegd, dus geen probleem.
Wel jammer dat de nu aangegeven route mij veel meer voert door industriegebieden en deels onbewoonde wijken, die na de crisis zeker ten prooi zullen vallen aan de sloophamers.
Dan kom ik toch in Luik, de grotere stad op mijn camino. Ik blijf zorgvuldig de aangegeven route volgen, en Luik is ook op deze manier het aanzien waard. Onder één van de vele bruggen over de rivier en kanaal tref ik zowaar een refusio aan, zo dacht ik. Bij nadere inspectie bleek dat een gewone bank. Deze was echter niet voor mij ingericht als slaapplaats, maar voor pelgrims zonder huis en haard, voor de echte clochard. Deze mensen hebben het echt niet breed, gezien de smalle slaaplaats. Ook het eten zal mondjesmaat zijn, want naast een bankje had een rat zijn laatste adem uitgeblazen.
Voor mij dan toch maar de refusio op de camping
Overigens zijn de vele bruggen allemaal het aanzien waard met hun diverse constucties. Er is over nagedacht en nagerekend, anders hadden er aan een tuibrug geen 19 maar gewoon 20 tuidraden gezorgd voor een veilige ophanging. Het is dan inmiddels al half twee, en zal ik met mijn broodje met kaas de energie weer op niveau brengen. Het water is daarna op, maar een bereidwillige Luikenaar/of Luikenees? vult mijn flesje vanuit zijn 2-liter-fles die heerlijk koud in zijn koelkast stond. Ik bedank hem en ga verder. Bij het naderen van een kerncentrale komen de donkere wolken de vrije doorgang van de zonnestralen verstoren. En alsof dat nog niet voldoende is, komt even later ook een lading water naar beneden vallen waarmee ook de riolering in Beneden Leeuwen geen raad zou weten. Ik echter wel, want ik had de situatie op tijd ingeschat.
Dus op tijd de regenjas aan, welke ik vorig jaar in Spanje kocht en nog niet had uitgeprobeerd en daarna doorlopen. Wat een genot om op deze manier een regenbui af te kunnen troeven.
Ja, alleen mijn blote benen geven vrije doorgang aan het hemelwater dat eerst mijn sokken maar daarna ook voeten en tenen laat kennis maken met het Belgische hemelwater.
Natuurlijk wordt het weer droog en is de camino nog altijd de moeite waard. Om half vijf blijkt de camping nog zo'n 18 km verwijderd, dus onhaalbaar. Mijn eerste escape, Ria bellen. Mijn positie, een carroseriebedrijf in Flemalle middels sms doorgeven, waarna Ria met de TomTom mij probleemloos vindt. Op de camping, douchen en eten en dat was dan de eerste dag. Alles zat er weer in, maar ditmaal nog zonder wifi.
Na 4 dagen stijgen en dalen over de prachtige heuvels van Zuid Limburg gaan we maandag met auto/caravan/fietsen en natuurlijk de wandelschoenen naar een camping in Bas-Oha, 5 km ten westen van het Belgische Huy, tussen Luik en Namen.
Dinsdagmorgen om 07.00 uur de wekker. Ria brengt me ongeveer 70 km naar Maastricht/Visee, het eindpunt van het Pieterpad en voor mij nu de start. Dit wordt het begin van mijn camino naar Rocroi, welke half september na 600 km voorlopig moet eindigen in Vezelay.
Dinsdagmorgen is het weer erg wennen, niet het wandelen, dat lukt wel, maar ik ben nog niet onderweg zoals toen.......... en dat wordt het vandaag ook niet.
Ik ga om 08.30 uur de oever van de Maas/Meuse bewandelen. Erg mooi en afwiselend in een stralend zonnetje. In mijn enthousiasme denk ik dat het bord "doodlopende weg" natuurlijk niet geldt voor wandelaars zoals ik. Immers het gras is plat en heeft dus geen geheimen en ik blijk dus één van de vele wandelaars te zijn die er zo over denkt. Ik ben de volgende wandelaar die in aanraking komt met de Belgische overheid. Ja, want na 3 kwartier niets vermoedend en heerlijk wandelen zoals ik me dat had voorgesteld doemt een hekwerk op met daarop rollen prikkeldraad welke destijds in het Oostblok niet zouden hebben misstaan.
De 45 minuten terug geven dan toch wel een andere kijk op deze oever. Dus dan toch maar via de fiets/wandelroutenetwerk RAVEL deels langs Le Meuse en deels langs Canal Albert zoals die wordt aangegeven. Om 10.30 uur ben ik bij mijn eerste bord van de RAVEL, nog 52 km naar Huy. Dat zal er niet meer inzetten, maar Ria heeft haar medewerking toegezegd, dus geen probleem.
Wel jammer dat de nu aangegeven route mij veel meer voert door industriegebieden en deels onbewoonde wijken, die na de crisis zeker ten prooi zullen vallen aan de sloophamers.
Dan kom ik toch in Luik, de grotere stad op mijn camino. Ik blijf zorgvuldig de aangegeven route volgen, en Luik is ook op deze manier het aanzien waard. Onder één van de vele bruggen over de rivier en kanaal tref ik zowaar een refusio aan, zo dacht ik. Bij nadere inspectie bleek dat een gewone bank. Deze was echter niet voor mij ingericht als slaapplaats, maar voor pelgrims zonder huis en haard, voor de echte clochard. Deze mensen hebben het echt niet breed, gezien de smalle slaaplaats. Ook het eten zal mondjesmaat zijn, want naast een bankje had een rat zijn laatste adem uitgeblazen.
Voor mij dan toch maar de refusio op de camping
Overigens zijn de vele bruggen allemaal het aanzien waard met hun diverse constucties. Er is over nagedacht en nagerekend, anders hadden er aan een tuibrug geen 19 maar gewoon 20 tuidraden gezorgd voor een veilige ophanging. Het is dan inmiddels al half twee, en zal ik met mijn broodje met kaas de energie weer op niveau brengen. Het water is daarna op, maar een bereidwillige Luikenaar/of Luikenees? vult mijn flesje vanuit zijn 2-liter-fles die heerlijk koud in zijn koelkast stond. Ik bedank hem en ga verder. Bij het naderen van een kerncentrale komen de donkere wolken de vrije doorgang van de zonnestralen verstoren. En alsof dat nog niet voldoende is, komt even later ook een lading water naar beneden vallen waarmee ook de riolering in Beneden Leeuwen geen raad zou weten. Ik echter wel, want ik had de situatie op tijd ingeschat.
Dus op tijd de regenjas aan, welke ik vorig jaar in Spanje kocht en nog niet had uitgeprobeerd en daarna doorlopen. Wat een genot om op deze manier een regenbui af te kunnen troeven.
Ja, alleen mijn blote benen geven vrije doorgang aan het hemelwater dat eerst mijn sokken maar daarna ook voeten en tenen laat kennis maken met het Belgische hemelwater.
Natuurlijk wordt het weer droog en is de camino nog altijd de moeite waard. Om half vijf blijkt de camping nog zo'n 18 km verwijderd, dus onhaalbaar. Mijn eerste escape, Ria bellen. Mijn positie, een carroseriebedrijf in Flemalle middels sms doorgeven, waarna Ria met de TomTom mij probleemloos vindt. Op de camping, douchen en eten en dat was dan de eerste dag. Alles zat er weer in, maar ditmaal nog zonder wifi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
