Droog en mooie uitzichten

Dag 2 van Flemalle naar Lives sur Meuse, 45 km.

Vandaag zal ik evenals gisteren geen collega's ontmoeten die dezelfde plannen hebben. Er hangt hier geen camino-sfeer, en de mensen hebben geen idee waarmee je bezig bent. Of misschien wel die monteur gisteren in het carrosseriebedrijf. Hij fietste twee jaar geleden vanaf de Pyreneeën naar Santiago en zijn ogen twinkelde nog toen hij zijn verhaal deed.
Ja, het lijkt al een beetje routine, weggebracht worden naar de finish van de vorige dag. Ditmaal dus naar het carrosseriebedrijf dat me gisteren zo gastvrij een kop koffie aanbood. De start is om 08.00 uur en visier gericht op Namen. Maar zoals het op een camino hoort is niet het eindpunt het doel, maar de wandeling.
Vrij snel voert de route mij naar de Maas. Eerst links, daarna rechts en dan toch weer links. Ja, de heuvels zijn hier niet, maar met het trappen lopen houden we toch de kuitspieren warm. Want met zoveel bedrijven aan de kade, wordt de economie belangrijker gedacht dan de pelgrims. Zo kwam ik via een normaal openbaar wandelpad langs de Maas bij een kerncentrale. Uiteraard al in de verte gezien, maar vol vertrouwen. Echter bij aankomst een flink bord: Fermé. Terug leek me geen optie. Dan maar omhoog klauteren tot aan een openbare weg en daarna weer proberen de draad op te pakken. Dat lukte prima en het wandelen op de flanken van de Maas is met de hoogteverschillen aan de kades best wel indrukwekkend.
Om 10.30 zie ik op het bordje dat het nog 40 km is naar Namen, dus dat wordt het niet, want ik kom ook nog langs de camping en Ria heeft dan de koffie bruin.
Om 13.00 uur komt de camping in zicht. Bellen of de caravan bewoond is. Even later zitten we samen gezellig op de camping te lunchen. Toch wel en luxe camino op deze manier. Ik trek er echter toch maar een kwartiertje voor uit want het moet wel een pelgrimstocht blijven.
Een uurtje later een onverwacht gezelschap. Ria pikte ook een stukje van de camino mee en kwam me per fiets even vergezellen.
Onderweg naar Namen zijn er veel bedrijven aan de oevers van de Maas. Ik zie een Knauff-fabriek, een metaal veredelingsbedrijf, maar ook schepen met tempexkorrels werden gelost. En een bedrijf dat creatief met houtsnippers omgaat.
Dan kies ik voor de zuidelijke flank, want ik nader inmiddels Namen en ik zie dat aan deze zijde weinig bedrijvigheid is.
De zon blijft vandaag de regie voeren en mijn regenjas kan in de rugzak blijven.
Als het 17.00 uur is besluit ik naar een grotere weg te gaan om de terugreis te regelen. Ik ben dan nog 7 km van Namen verwijderd.
Als ik dan op een dorpsweg zit, moet ik de adresgegevens verzamelen voor de tomtom. Dat doe ik dan middels aanbellen bij een huis en vragen. Laat het nu toevallig een huis zijn waar 4 meisjes voor het raam zaten te poseren. Omdat er geen beter alternatief voor handen was, besluit ik er gebruik van te maken. Echter de deuren op slot en ik had geen code.
Dan zie ik een naamplaatje van de straat op een muur, en haal de plaatsnaam vanaf een bushalte. Het huisnummer wordt natuurlijk dat van de vier dames. Voor Ria en de TomTom waren deze gegevens voldoende en voor mij was de wachttijd geen straf met dat mooie uitzicht. Dan weer naar de luxe refusio en de heerlijke maaltijd.
Morgen nog een stukje naar Namen en dan richting Dinant.