Weer zo'n dag om in te lijsten.

Dag 13 van Sézanne naar Méry-sur-Seine 35 km
"Kom er even gezellig bij zitten, en glaasje champagne?" Het werden er drie, nadat ik gisteren terug kwam van de Mac en de was had afgehaald. Toch maar naar mijn eigen slaapplaats bij de wasgelegenheid. "Ik zal morgen het bed onder de luifel zetten en al vast bedankt." "Ik zal zorgen dat er morgen koffie is met een boterham, zeg maar hoe laat" Goed geregeld. De keuze van de wasgelegenheid was niet slim, want er waren nog meer campinggasten. Dus dan maar bij een hutje op de hei, onder een luifel van een niet aanwezige tentbewoner. Wel uit de wind e.d. Oké, ik lag de sterren te tellen en de schaapjes. De grote beer was duidelijk aanwezig, en verplaatste zich duidelijk in de loop van de nacht. Automatische gaan mijn gedachten uit naar Nederland, hoeveelste bospad links en na welk wijnvelden weer bergop- en afwaarts.
Toch val ik in slaap, in een perfect bed, maar de heldere hemel zorgt voor een flinke afkoeling. En alsof 6° niet genoeg is, wordt ook het gras en de slaapzak nat. Dat merk ik als moeder natuur er om 6.00 uur voor zorgt dat het ín de slaapzak niét nat wordt.
Ietsje later dan normaal, na het ontbijt " Neem deze koeken nog mee",
op stap richting Vindey.
Na een half uur zie ik zowaar in een grote appelboomgaard al volop bedrijvigheid. Tractoren, grote kisten en plukkers al dan niet op een ladder. Er was geen woord Pools bij, wel Frans.
Even later langs een niet meer gebruikte spoorlijn. Het blijft ook even langer, want maar liefst meer dan 10 km blijft oude chemin de fer mij met tussenpozen vergezellen, ik door het natte gras, in de schaduw van de bomen. Daarna werd het een kanaal met een asfaltweg, waarna de uitbundige zon de neuzen van de schoenen weer snel op kleur bracht.
En kanaalsplitsing bracht mij in verwarring. Ik nam de verkeerde afslag, en hoewel de windrichting niet veel verschilde, was ik totaal op het verkeerde pad. Ik begreep het en klopte onderweg voor een goede raad. De jonge man hoorde mijn probleem en vroeg mij binnen. "Fris, bier, jus? Ik koos voor het laatste. Met de plattegrond erbij toch moeilijk uit te leggen. Hij bood mij aan om me met de auto weer op het juiste spoor te brengen. Ik aarzelde, maar toch. Zijn drie kleine kinderen in de auto en daar kwam een oudere vrouw nog even naar buiten. " Ik liep twee jaar geleden vanaf hier naar Santiago", geweldig en ze liet haar medaille om haar hals vol trots zien. !! Dat mag ook wel, want ze was nog ouder dan ik, denk ik !!.
Dan toch maar eens kijken waar ik mogelijk kan slapen. Een hotel, privé, klooster? Dan ineens, over 500 meter een camping. Even kijk, het is vier uur, en de receptie vanaf vijf uur. "Zoek maar een plaatsje uit" zegt de terreinman . Naar St Jac?? Ik vertel hem van mijn ambitiesbzonder tent ook geen probleem. Ik loop rond, geen Nederlanders. Wel een camper met een L bij het nummerbord, misschien Leeuwen! De miss die onder de luifel aandachtig zit te lezen, vindt het goed dat ik mijn bepakking tijdelijk bij haar neerzet, maar antwoordt schouderophalend op mijn vraag of de buren thuis zijn, waardoor ik mijn was op hun lijn kan hangen. De toon is gezet, dat wordt vannacht op de harde grond slapen. Moet ook kunnen denk ik, maar dat lees je morgen.