Op de terugweg
Door: Zondag 30 september van Finisterre naar Cee 13 km
Blijf op de hoogte en volg Bert
01 Oktober 2018 | Spanje, Olveiroa
Zondag 30 september van Finisterre naar Cee 13 km
Maandag 1 oktober van Cee naar Olveiroa 20 km.
Als ik Finisterre achter me laat denk ik dat het de laatste keer zal zijn dat ik De Coste De Morte zal aandoen. Het is mooi, je moet er geweest zijn, mar dan is het ook genoeg. Dus met een tevreden gevoel loop ik echt op weg richting Santiago de Compostella.
Het wordt een korte rit langs de Atlantische Oceaan, voor zover ik hem kan zien. De mist overheerst en ik moet het doen met enige fantasie, maar daat heb ik tijdens de camino geen gebrek aan. Ik beleef de camino zoals ie is, maar ook zoals ik hem graag wil zien. Heet zoiets romantiseren zonder de waarheidsgehalte geweld aan te doen?
Het is niet ver na 12.00 uur als ik in Cee aankom. Te vroeg om te stoppen? Wel nee, deze dag is er voor gereserveerd om op tijd op de luchthaven te zijn. Dus langs de kust even vragen waar een albergue is. Een zeeer attente man kijkt op zijn smartfone en wil uitleggen waar ik moet lopen. Veel gemakkelijker vindt hij even meelopen en brengt me voor de deur van een albergue. Met een gemeende Gratias bedank ik hem. Ik ben de eerste, xus alle ruimte op een kamer voor 6 personen. Lekker douchen, kleren wassen is niet nodig na zo'n korte rit. De stad in voor een lunch , want de supermarkten zijn dicht voor een eigen makelij. Wel een markt, daar is een appel, peer, sinasappel en enkele pruimen voor mij ok voorlopig voldoende. Dan lekker ontspannen op een bankje aan het strand, de gevoelens hun eigen gang laten gaan, zonder sturing. Zo relaxed ik daar zat, zo loop ik terug naar de kamer maar oei, ik ston mijn teen aan -een stoeprand. Niet gewend op sloppers, maar ook nog niet gwend aan den pleister dat er aan te pas moet komen met wat betadine. Vel weer op de plaats, dat moet het weer kunnen. Geluk natuurlijk dat het heen kneuzing is met alle pojnlijke gevolgen. Wer wat geleerd, ook in de vrije tijd de wandelschoenen aan.
De nacht wordt een merrie, we ligen met drie personen op de kamer. Ik krijg geen kans om te gaan snurken, want dat doen de nadere twee wel. Voeten en armen in beweging brengen helpt maar tijdelojk. Gelikig gaan al om 6 uur weg, zodat er voor mij nog een paar uur over blijft, want het wordt weer een korte rit.
Mandagmomrgrn bjuiten ontmoet ik de man waarmee ik in Muxia had gegeten. Hij wil naar de bushalte voor Santiago. Hij gaat ook zoals ik op 4 oktober vliegen, maar wel naar Canada. Hij is snel om en loopt met me mee over de zeer golvende wegen op hoog niveau. De felle zon tegen, de sterke wind recht in het gezicht en ook het opwaaiend zand reikt tenminte tot op ooghoogte. De pelgrim moet alles meemaken.
Snel, komen we op het kruispint waar ik enkele dagen geleden de keus maakte om eerst naar Muxia te gaan. Ik begin dus nu aan het touwtje dat aan de ballon zit.
Ook een herberg is natuurlijk snel gevonden want ik was er eerder. Samen met de Canadees wat gegeten en daarna ieder zijns weegs. En zo hoort het.
Morgen gaan we weer verder hoe en tot waar zien we wel
Buen Camino
Maandag 1 oktober van Cee naar Olveiroa 20 km.
Als ik Finisterre achter me laat denk ik dat het de laatste keer zal zijn dat ik De Coste De Morte zal aandoen. Het is mooi, je moet er geweest zijn, mar dan is het ook genoeg. Dus met een tevreden gevoel loop ik echt op weg richting Santiago de Compostella.
Het wordt een korte rit langs de Atlantische Oceaan, voor zover ik hem kan zien. De mist overheerst en ik moet het doen met enige fantasie, maar daat heb ik tijdens de camino geen gebrek aan. Ik beleef de camino zoals ie is, maar ook zoals ik hem graag wil zien. Heet zoiets romantiseren zonder de waarheidsgehalte geweld aan te doen?
Het is niet ver na 12.00 uur als ik in Cee aankom. Te vroeg om te stoppen? Wel nee, deze dag is er voor gereserveerd om op tijd op de luchthaven te zijn. Dus langs de kust even vragen waar een albergue is. Een zeeer attente man kijkt op zijn smartfone en wil uitleggen waar ik moet lopen. Veel gemakkelijker vindt hij even meelopen en brengt me voor de deur van een albergue. Met een gemeende Gratias bedank ik hem. Ik ben de eerste, xus alle ruimte op een kamer voor 6 personen. Lekker douchen, kleren wassen is niet nodig na zo'n korte rit. De stad in voor een lunch , want de supermarkten zijn dicht voor een eigen makelij. Wel een markt, daar is een appel, peer, sinasappel en enkele pruimen voor mij ok voorlopig voldoende. Dan lekker ontspannen op een bankje aan het strand, de gevoelens hun eigen gang laten gaan, zonder sturing. Zo relaxed ik daar zat, zo loop ik terug naar de kamer maar oei, ik ston mijn teen aan -een stoeprand. Niet gewend op sloppers, maar ook nog niet gwend aan den pleister dat er aan te pas moet komen met wat betadine. Vel weer op de plaats, dat moet het weer kunnen. Geluk natuurlijk dat het heen kneuzing is met alle pojnlijke gevolgen. Wer wat geleerd, ook in de vrije tijd de wandelschoenen aan.
De nacht wordt een merrie, we ligen met drie personen op de kamer. Ik krijg geen kans om te gaan snurken, want dat doen de nadere twee wel. Voeten en armen in beweging brengen helpt maar tijdelojk. Gelikig gaan al om 6 uur weg, zodat er voor mij nog een paar uur over blijft, want het wordt weer een korte rit.
Mandagmomrgrn bjuiten ontmoet ik de man waarmee ik in Muxia had gegeten. Hij wil naar de bushalte voor Santiago. Hij gaat ook zoals ik op 4 oktober vliegen, maar wel naar Canada. Hij is snel om en loopt met me mee over de zeer golvende wegen op hoog niveau. De felle zon tegen, de sterke wind recht in het gezicht en ook het opwaaiend zand reikt tenminte tot op ooghoogte. De pelgrim moet alles meemaken.
Snel, komen we op het kruispint waar ik enkele dagen geleden de keus maakte om eerst naar Muxia te gaan. Ik begin dus nu aan het touwtje dat aan de ballon zit.
Ook een herberg is natuurlijk snel gevonden want ik was er eerder. Samen met de Canadees wat gegeten en daarna ieder zijns weegs. En zo hoort het.
Morgen gaan we weer verder hoe en tot waar zien we wel
Buen Camino
-
01 Oktober 2018 - 15:03
Geert En Trees De Jong:
Dag Bert
Bijna aan het eind van je pelgrimstocht. Wij hebben elke dag genoten van je verhalen die sprekend weergaven hoe je elke situatie of prachtige vergezichten hebt beleefd.
Nog de laatste kilometers en dan begin je aan ook weer een mooie reis, huiswaarts......
Groeten:
Geert en Trees
-
01 Oktober 2018 - 18:53
Wil En Ton:
Hey Bert,
Fijn dat alles zo naar je zin is gelopen en met een tevreden gevoel weer huiswaarts kunt gaan. Weer met een boek vol met mooie reiservarigen.
Ook leuk voor de volgers.
Wij wensen je een goede reis naar huis en zien je dan snel.
Groet Wil en Ton. -
02 Oktober 2018 - 08:42
Gerda:
Hoi Bert
Erg genoten van je reisverslag ,wens je een goede terugreis !
gr Gerda -
02 Oktober 2018 - 16:54
Fred:
Hoi Bert,
De laatste kilometers, van weer een prachtige prestatie.
Een goede reis terug, dan kan je zaterdag nog mee helpen op de "Kaliwaal" !!!!!!
Fred -
02 Oktober 2018 - 20:30
Wim En Joke:
Hoi Bert
Het was weer een mooie tijd voor jouw zoals we hebben kunnen lezen
maar zeker ook voor ons om te volgen.
We wensen je een goeie reis terug en tot ziens.
Groet Wim en Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
