Ja hoor weer in Muxia

Woensdag 26 september van Oliveiroa naar Muxia 33 km.

Op tijd in de startblokken. Het wordt 29 graden en Muxia is mijn doel. Ik kan me de route van vijf jaar geleden niet meer herinneren, maar zo hoog waren in mijn beleving de heuvels niet. Het kan ook zijn dat mijn lichaam het nu anders vertaald naar mijn geest. Ik heb wat extra pauzes ingelast om tenminste niet helemaal "op" in Muxia aan te komen. Heel fijn als ik vanaf een berg de zee al zie bruisen. Dat het dan toch nog drie kwartier duurt voordat ik een albergue in zicht heb is een tegenvaller, maar wel gewoon tijdens de Camino.
Inschrijven, betalen en veel service van de hospitaleros. In de keuken is alles aanwezig om te kunnen koken. De kennis en ingredienten moeten echter van de pelgrim komen. Toeval of niet, gisteren heb ik met een duits meisje zitten praten over koetjes en kalfje, ze was alleen. Ze zit nu ook in dezelfde albergue. Ik ben al naar de supermarkt geweest voor lunch en avondeten, want ik wil om 19.00 uur naar de kerk op de punt, daar is een mis en kan daarna de zon onder zien gaan. Zit ik met mijn lunchje voor me in de keuken, komt de duitse binnen en vraagt of ik zin heb vanavond mee uit te gaan eten met een vriendin van haar. Die vriendin was er gisteren niet bij. Hoe of wat, weet ik niet, maar ik heb wel JA gezegd. Weg plan, maar het ligt wel op de plank voor morgen, want hier blijf ik tenminste twee nachten. Hoe de avond verder afloopt lees je morgen in het middagjournaal.
Oh, ik moet/mag morgen ook nog naar het toeristenbureau mijn diploma voor Muxia ophalen. Och het wordt allemaal minder belangrijk na zoveel goede getuigschriften.

Buen Camino