de warmte deert me niet

Dag 19 12 september van La Réole naar Bernos Beaulac 45 km.

Ja die avond was erg gezellig. Een grote boerderij met prachtige oude balken in de kamer, keuken goed onderhouden en vooral een zeer gastvrij echtpaar, dat er echt was om de sfeer te verhogen. Deze gite is op de route, vandaar dat tegen zeven uur nog een pelgrim voorbij komt. Ik zie hem en herken Sjefke, de jongeman die ik enkele dagen geleden illegaal binnen liet. Keurig alles betaald en er is 's morgens niet meer over gesproken. Hij heeft een tentje en gaat nu naar een camping want hij heeft al verschillende dagen zo maar geslapen en wil zich nu wel eens douchen. Daar is wat voor te zeggen.  
Voor het eten  in de tuin wordt de feestverlichting aan gemaakt, en dan eten, heel veel eten. Met rode wijn, witte wijn, ander soort drank dat ik niet ken, maar wel lekker is. Ook kaas, ijs,  Een compleet avondvullend programma, met muziek. Dat kan want alles wat opgediend wordt is koud.  Er wordt zoveel mogelijk in het engels gesproken, tot dat de buren er ook bij komen zitten, vier in totaal, ook echte Bourgondiërs. Dan wordt de voertaal vaker  Frans, en geniet ik nog van alle koppen en lachebekken. Ja, het komt niet zo vaak voor dat er drie pelgrims in dit huis zijn, vaak nul, en soms één of twee zegt de hospita. Deze slaapplaats is een goed alternatief voor de minicamping in Auvillar van Sabine van de Bergh uit het mooi, mooi, mooi, mooi Appeltèèère.
We spreken af om zeven uur koffie en dan met de auto naar de brug over Garonne. De hospita bedanken met twee kussen. Een minder dan in Nederland, maar ze doen het veeeel vaker!! Uitgestapt moet de man uit Dyon nog proberen om verbinding te krijgen met zijn vrouw. Problemen met zijn vrouw of met de verbinding, dat was mij niet duidelijk. Met z'n tweeën verder tot het eerste kerkje waar de opticien uit zuid west Parijs, zijn ochtend gebed wil houden. Ik dan alleen verder, want dát heb ik op mijn kamer al gedaan. Het loopt gesmeerd, misschien wel van de vele olie die ik gisteren bij de sla deed. De temperatuur loopt op dit tot boven de vijfendertig graden, maar het deert me niet. Het vlakke land nodigt uit om er een schepje bovenop te doen, en daarnaast loop ik door de bosjes veel in de schaduw.  Een grote supermarkt wordt mijn stopplaats. Lekker eten, drinken en een uurtje plat. Van drie tot half zes een prachtige vlakke wandeling door heel veel natuurschoon. Dan toch een slaapplaats zoeken.  Bernos- Beaulac wordt mijn keuze, daar zouden enkele plaatsen zijn. Op het gemeentehuis zitten twee dames die in koor zeggen dat alles vol zit. Ik probeer er nog vermoeiender uit te zien en ze gaan bellen. Tien minuten wachten en dan komt een man voorrijden, van enkele kilometers hier vandaan. Maakt mij niet uit. In een prachtig hius met iedem inventaris. Aan een beekje met mooie watervallen bij de achterdeur. De man zet me af wijst de weg naar douche e.d en is weer weg. Mijn vrouw komt straks. Oké, ik kan vooruit. De was doen maar oei, de beide bovenbroeken tegelijk in de was. Geen probleem zegt de hospita die inmiddels thuis is gekomen. Ik mag ik mijn onderbroek. lekker naar de watervallen, voeten in het koude water. Alsof ik vakantie heb. Het water werd vroeger gebruikt voor de papierindustrie, waarvan nu nog een loods in gebruik is voor vakantiegasten, maar niet voor één dsg zoals ik. Om half acht aan het diner dat met spaghetti en heel veel saus goed smaakt, en natuurlijk de wijn, de kaas en de sla, ijs enz. De man zit het halve diner aan de telefoon met zijn zoon, die in Schotland houten huisjes aan het verkopen is.
Op tijd naar bed, want morgen weer warm, en misschien wel de laatste, want er wordt regen voorspeld. We zien wel.