Is dit de finale? Overmorgen weet ik het.

Vrijdag 14 september van Campiello naar Berducedo.

Met met de allervroegste op stap. Het moet, want ik wil de Hospitalesroute lopen naar Berducedo. Dat wil zeggen over de bergen zonder tussenstop 28 km. Geen water of albergue of iets dergelijks onderweg want geen bar te bekennen, dus dat wordt de echte Primitivo. Ik ga er voor. Na twee km nog even een klein gehucht, echter zonder bar e.d. dáár moet de keus gemaakt worden. Ik blijf bij mijn keus, bovenlangs. Onderlangs, 4 km langer, maar wel van alle gemakken voorzien geen bergbeklimmen en ook mogelijkheden om tussentijds te overnachten. Ik blijf bij mijn voornemen. Voorlopig moet ik het doen met veel mist waardoor het uitzicht beperkt is. Bijkomend voordeel is de temperatuur die door de afwezigheid van de zon aangenaam is. Enkele uren alleen maar omhoog sjokken doet me denken vroeger toen mien vader met de pieteroliekar liep en mien moeder er achteraan sjokte. Voor de Bloemenbuuters herkenbaar ivm een carnavalsoptocht. Het is met recht tot nu toe de moeilijkste route. Alleen maar omhoog. Ik stop af en toe om van het uitzicht proberen te genieten, maar dat is een farce. Geen uitzicht, wel vermoeidheid. Ik kan me niet meten aan anderen, want voor en achter bijft het mistig en dus misterieus. Dan tegen elven laat de zon zich af en toe zien. Meteen zie ik iets wat er dus wel was, maar ook de temperatuur gaat daarmee omhoog. Oké, daarvoor loop ik de primitivo. Dat moet ik deze morgen vaak tegen me zeggen om ondanks de inspanningen toch te genieten, want dat móéť!! En dat doe ik ook. Op het puntje van de berg neem ik mijn lunchpauze. Kleine toastjes en een blikje sardines open maken, héérlijk met enkele slokjes water, ja want daar moet ik zuinig op zijn. Ik heb nog tenmiste 4 uur te gaan en 3 liter(= 3 kg) is een minimale hoeveelheid die ik mee heb genomen, dus zuinig zijn. Als aperatief heb ik een portie gedroofde vijgen gekocht. Deze voldoen goed en hebben een hoge voedingswaarde denk ik.
En jonge dame uit Litouwen komt voorbij en samen lopen we op naar de afdaling, tenminste dat was de bedoeling. We missen een afslag en gaan zoals we achteraf hoorden en oude route volgen. We doorzien het, en na een uur extra wandelplezier zijn we weer op route. Uitgepunt en blij dat we ruim voor het donker een albergue gevonden hebben na driemal "vol", kunnen de kleren uit en in de wasmachine voor de volgende dag, want die komt er. Voor het eten gemakkelijk naar een bar, zelf niks doen, alleen maar betalen. Ik zie dat de AOW weer is overgemaakt dus dat geld kan ik in Spanje uitgeven, goed besteed. Ik hoor nu al pelgrims snurken, dus ook voor mij tijd om me aan dit legioen over te geven. Want het wordt weer pittig, mischien niet zo heftig als vandaag, maar dat weet ik morgen,

Buen Camino