Over de Pyreneeën

Dag 1, dinsdag 30 juli.
26 km. van St. Jean de Pied de Port via de pas van Cisa naar Roncesvalles.

Om 07.00 uur de deur uit. De twee zussen lagen nog op bed, want zij maken van deze tocht twee etappes. Goed geslapen, een wolkenloze lucht, een lichte bries geen sneeuw in de bergen en een goed humeur moesten mij naar Roncesvalles brengen.
Door deze ideale omstandigheden konden we gebruik maken van de route Napoleon, de wat hogere pas, inspannender maar ook veel mooier. De route Napoleon is ruim 200 jaar oud en werd aangelegd om Napoleon snel naar het zuiden te kunnen oprukken. Zo snel als hij zal ik het niet doen, maar dat was ook geen inzet.
Met het verstrijken van de tijd werd mijn schaduw korter en de temperatuur hoger. In vijf uur ruim moest ik een hoogteverschil van 1250 meter overbruggen. Ik had het al op papier gezien, maar merkte nu wat dit in de praktijk wil zeggen. Voor mij werd het de grootste inpanning welke ik tot nu toe geleverd heb. Maar de wetenschap dat dit een van de meest moeilijke etappes is, geeft mij vertrouwen in de komende zes weken. Ik kreeg er veel voor terug, want de fraaie vergezichten over de Pyreneeën, boomloze bergruggen, almenweiden en beukenbosen waren indrukwekkend. Daarnaast alle herinneringstekens welke door de pelgrims zijn geconstrueerd. Welkom was de Roelandsbron, vlak voor de top, waar de wandelaars zich kunnen opfrissen. Roeland was een christelijke held in de tijd van Karel de Grote, die het leven liet in de strijd tegen de ongelovigen. De afdaling naar beneden was mogelijk nog lastiger. Met veel steenslag en constante steile afdaling was er ruim een uur uiterste concentratie nodig om niet onderuit te gaan. Hier gingen voor het eerst mijn rechterknie een rol spelen en moest ik enkele keren en pas op de plaats maken. Om 14.00 uur kwam ik in de abdij van Orreaga/Roncesvalles!. Moe, voldaan, tevreden en dankbaar, dat ik deze toch wel zware etappe zonder blessures en niet oververmoeid, tot een goed einde had gebracht. In deze abdij is onze dorpsgenoot Tonnie Willems aanvoerder van de vrijwilligers en zal over 14 dagen zelf aanwezig zijn. De groeten van hem aan alle vrijwilligers werd met herkenning begroet. "Heeft hij jou gestuurd??" Heerlijke douches en met zoals het laat aanzien lekker harde bedden moeten mij weer klaarstomen voor de etappe van dinsdag. Maar als ik de lectuur goed gelezen heb was het vandaag mede de zwaarste van deze camino en wordt het morgen wat rustiger, maar dat zien we dan wel weer.
Vanavond heerlijk vis gegeten in het restaurant behorende bij de abdij. Een gezellige tafel met een jonge dame wonende in Londen, geboren in Parijs en jongeman uit Portugal.
Tevens wifi, dus na het eten maar aan de slag. Zo zie je toch dat veel mensen contact houden met het thuisfront.......