Op weg naar "Klein Santiago"
Door: Bert Konings
Blijf op de hoogte en volg Bert
20 Augustus 2013 | Spanje, Villafranca del Bierzo
Dag 22 dinsdag 20 augustus
24 km van Ponferrada naar Villafranca del Bierzo
Ja, zo wordt Villafranca ook wel genoemd vanwege het grote aantal kerken en pelgrimsherbergen dat hier in d middeleeuwen stond.
Nog net voor sluiting lopen we de poort binnen van de parochie herberg in Ponferrada. Op de kamer bemerk ik, dat ik de was nog niet binnen heb gehaald. Dat wordt gemakkelijk, want natuurlijk alleen die van mij hangt er nog. Dus niet. Echter iemand heeft wel gedacht dat mijn handdoek ook met één wasknijper kon drogen. Die had gelijk, dus ga ik nu verder met negen. Dan is het ruim 22.00 uur en klinkt het belletje van "moeder overste"?, dat de poorten dicht gaan. Ja de camino is onverbiddelijk. Ik kijk uit mijn raam in de warme kamer met 4 stapelbedden en zie met enige afgunst zo'n 30 jongeren lekker buiten liggen onder een afdak, wel binnen de poorten maar voor hen was er geen plaats meer in de herberg. Waar ken ik dat van.....Maar zoals ook ruim 2000 jaar geleden werden zij toch voorzien van een matrasje om onder een eigen schapenvacht de nacht door te brengen.
Ze sliepen onder mijn raam, dus ik vroeg of ze rustig wilden zijn. Dat was een beetje afhankelijk van de uitslag van La Caruna die zijn eerste wedstrijd moest spelen. Ik heb ze niet meer gehoord.
Al enkele dagen branden mijn voeten als ik ‘s avonds de stad in ben geweest. Overdag gaat het wel weer over, maar het ligt aan mijn slippers, jammer, thuis geen goede keus gemaakt. Dus oplossen, trek mijn stoute schoenen aan(de badslippers, er is hier toch niemand uit Lauwe) en loop een schoenenzaak binnen. Ja, er zijn momenten dat de winkels open zijn. Uit de aanbieding had ik één schoen gevonden. De andere blijkt er niet te zijn. Krijg ik toch voor de aanbiedingsprijs een andere sandaal die me óók lijkt.
Ik mag ze niet ruilen, dus bonnetje ook niet bewaard.
Reeds om kwart over vijf rommelde het vanmorgen boven mij. Even later bungelden twee benen langs mij. Ik herkende die van mijn bovenbuurvrouw. Om 06.00 uur was ze weg en ook de overige kamergenoten waren in de benen of hadden grote plannen.
Vanmorgen een trage start omvat er weer kilometers door wijken en autowegen gewandeld moest worden. Echter geen probleem, want ik wist dat het beloond ging worden. Ik ontmoette weer de Pool, waarmee ik tenminste een week geleden een praatje had gemaakt. Het beviel hem nog goed. Hij woont/werkt in Londen als taxirijder voor een internetbedrijf, van de vliegvelden naar hotels. De reden van zijn van camino is zijn moeder, die voor de tweede maal in Londen aan kanker is geopereerd. Zij woont nu ook daar, maar zijn vader wil in Polen blijven. Hij hoopt op een oplossing.
Weldra kwam het glooiend landschap weer in zicht en zowaar ook weer wijnvelden. Velen verwaarloosd helaas, maar nog voldoende voor het in stand houden van een grote wijnproducent die daar gevestigd is. Ook de smalle onverharde weggetjes, slingerend door dan weer het dal en dan weer de hoogvlakten geven steeds het unieke camino-gevoel. Als ik dan in Villafranca aankom en mijn gehoopte albergue waar we vorig jaar nog wat gedronken hebben is vol, moet ik op zoek. Natuurlijk gevonden en natuurlijk ook een mooie.
Vanavond op tijd en in goede conditie naar bed. De route van morgen wordt gekenmerkt als zeer zwaar met twee stijgingen. We gaan de Cebreiro beklimmen. Na een aanloop van 19 km wordt er daarna nog over een lengte van 10 kilometer ruim 600 meter geklommen. Een fijne dag morgen en tot het volgde verslag.
!BUEN CAMINO
24 km van Ponferrada naar Villafranca del Bierzo
Ja, zo wordt Villafranca ook wel genoemd vanwege het grote aantal kerken en pelgrimsherbergen dat hier in d middeleeuwen stond.
Nog net voor sluiting lopen we de poort binnen van de parochie herberg in Ponferrada. Op de kamer bemerk ik, dat ik de was nog niet binnen heb gehaald. Dat wordt gemakkelijk, want natuurlijk alleen die van mij hangt er nog. Dus niet. Echter iemand heeft wel gedacht dat mijn handdoek ook met één wasknijper kon drogen. Die had gelijk, dus ga ik nu verder met negen. Dan is het ruim 22.00 uur en klinkt het belletje van "moeder overste"?, dat de poorten dicht gaan. Ja de camino is onverbiddelijk. Ik kijk uit mijn raam in de warme kamer met 4 stapelbedden en zie met enige afgunst zo'n 30 jongeren lekker buiten liggen onder een afdak, wel binnen de poorten maar voor hen was er geen plaats meer in de herberg. Waar ken ik dat van.....Maar zoals ook ruim 2000 jaar geleden werden zij toch voorzien van een matrasje om onder een eigen schapenvacht de nacht door te brengen.
Ze sliepen onder mijn raam, dus ik vroeg of ze rustig wilden zijn. Dat was een beetje afhankelijk van de uitslag van La Caruna die zijn eerste wedstrijd moest spelen. Ik heb ze niet meer gehoord.
Al enkele dagen branden mijn voeten als ik ‘s avonds de stad in ben geweest. Overdag gaat het wel weer over, maar het ligt aan mijn slippers, jammer, thuis geen goede keus gemaakt. Dus oplossen, trek mijn stoute schoenen aan(de badslippers, er is hier toch niemand uit Lauwe) en loop een schoenenzaak binnen. Ja, er zijn momenten dat de winkels open zijn. Uit de aanbieding had ik één schoen gevonden. De andere blijkt er niet te zijn. Krijg ik toch voor de aanbiedingsprijs een andere sandaal die me óók lijkt.
Ik mag ze niet ruilen, dus bonnetje ook niet bewaard.
Reeds om kwart over vijf rommelde het vanmorgen boven mij. Even later bungelden twee benen langs mij. Ik herkende die van mijn bovenbuurvrouw. Om 06.00 uur was ze weg en ook de overige kamergenoten waren in de benen of hadden grote plannen.
Vanmorgen een trage start omvat er weer kilometers door wijken en autowegen gewandeld moest worden. Echter geen probleem, want ik wist dat het beloond ging worden. Ik ontmoette weer de Pool, waarmee ik tenminste een week geleden een praatje had gemaakt. Het beviel hem nog goed. Hij woont/werkt in Londen als taxirijder voor een internetbedrijf, van de vliegvelden naar hotels. De reden van zijn van camino is zijn moeder, die voor de tweede maal in Londen aan kanker is geopereerd. Zij woont nu ook daar, maar zijn vader wil in Polen blijven. Hij hoopt op een oplossing.
Weldra kwam het glooiend landschap weer in zicht en zowaar ook weer wijnvelden. Velen verwaarloosd helaas, maar nog voldoende voor het in stand houden van een grote wijnproducent die daar gevestigd is. Ook de smalle onverharde weggetjes, slingerend door dan weer het dal en dan weer de hoogvlakten geven steeds het unieke camino-gevoel. Als ik dan in Villafranca aankom en mijn gehoopte albergue waar we vorig jaar nog wat gedronken hebben is vol, moet ik op zoek. Natuurlijk gevonden en natuurlijk ook een mooie.
Vanavond op tijd en in goede conditie naar bed. De route van morgen wordt gekenmerkt als zeer zwaar met twee stijgingen. We gaan de Cebreiro beklimmen. Na een aanloop van 19 km wordt er daarna nog over een lengte van 10 kilometer ruim 600 meter geklommen. Een fijne dag morgen en tot het volgde verslag.
!BUEN CAMINO
-
20 Augustus 2013 - 18:57
Wim Uit Zwolle:
Ziezo, in één dag 22 resverslagen ingelopen.
Een teken dat mijn leesconditie nog goed is... -
21 Augustus 2013 - 12:11
Leo Jongejan:
Hoi Bert;
Leuk verslag om te lezen. Had het vandaag rustig op het werk dus even tijd om je verslagen te lezen.
Veel sterkte met de laatste loodjes.
Leo & Ineke -
21 Augustus 2013 - 17:43
Nijssen/ouwens:
Hallo Bert,
Dat zal wel een dik boek worden als jij al die verslagen gaat bundelen, natuurlijk een prachtige herinnering voor "" later"" Bert. Het schiet al aardig op zo te lezen. En met vallen en opstaan word je beloont. Niets te klagen zo te lezen, ga zo verder. Bert de schouders eronder en vooruit met de schuit. Succes.
Veel groeten, Mart en Ted Nijssen -
21 Augustus 2013 - 18:42
Gerda Van Dinter:
Toppie Bert alle bewondering !!
gerda appeltern
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
