Wat was ze mooi
Door: Bert Konings
Blijf op de hoogte en volg Bert
19 Augustus 2013 | Spanje, Ponferrada
Dag 21 maandag 19 augustus
28 km van Foncebadón naar Ponferrada
Een etappe waar echt alles in zit. Een opkomende zon, nog wat stijgen en vooral veel dalen, geplaveide weg en bergweggetjes die meer lijken op waterafvoergeulen, bedoeld voor een seizoen waarin ik daar liever niet aanwezig ben. Maar bovenal prachtige vergezichten met volop zon en soms ook niet zo ver, omdat laaghangende bewolking in de dalen het uitzicht belemmert. Qua natuur en beleving tot nu toe een van de hoogtepunten van mijn camino.
Al na 2 km bereikt ik het beroemde Cruz de Ferro. Op een grote berg stenen, staat een 5 meter hoge boomstam met daarop een ijzeren kruis. Al heel lang leggen pelgrims meegebrachte stenen, al dan niet voorzien met een tekst, bij het kruis, waarna zij hopen door deze pelgrimstocht naar Santiago , bevrijd te worden van lasten welke ze dragen. Je raad het al, ik had geen stenen om daar achter te laten.
Na toch en korte bezinning bij het huisje waar Ria en ik vorige jaar de pelgrimszegen ontvingen en waarin ik mijn leven nog eens onder een vergrootglas legde, ging ik tevreden verder. Daarna ging het met mij alleen maar bergafwaarts. Mijn uiterste concentratie was nodig om bij de afdaling bij elke stap de juiste kei te vinden, die mij een stabiel evenwicht kon garanderen voor de volgende stap die bij een sterke afdaling bedoeld of onbedoeld altijd vrij snel daarna volgt. Kennelijke ging ik tijdens mijn zoeken naar zekerheid zo ver, dat een passerende aardige man mij ( die oude man??) een stok aanbood ter ondersteuning. Ik bedankte hem maar realiseerde me dat ik dan wel erg bang was geworden na de tuimeling van inmiddels bijna 3 weken geleden. Of was het misschien toch de berg stenen die mijn gedachten in beslag nam. Maar Ria had ook gezegd dat ik goed moest uitkijken, vandaar.
Dan toch na enkele uren komt als uit het niet, een bergdorp in zicht. Ontbijt/lunch in een wifi-bar is dan een must, als ik mijn abonnement-houders wil behouden.
Een half uurtje later na een bocadillo stap ik op. Weer in de rugzak hijsen en verder. Iedereen heeft weleens onzekere momenten. Ik weet toch wel zeker dat mijn tablet weer in de rugzak zit.? Natuurlijk of toch nog kijken?? Als ik dan wat onhandig met mijn linkerarm over mijn recherschouder in rugzak zekerheid wil verkrijgen, komt net een jonge vrouwelijke pelgrim voorbij. Ze vraagt of ze even moet helpen met krabben, dat denk ik tenminste, want ik versta haar niet. Ik neem geen risico en bedank haar voor het aanbod.
Dan toch, na en adembenemende mooie route komt het eindpunt Ponferrada in zicht. Ik kies voor Albergue Domus Dei, beheerd door de Amigos del Camino de Santiagoe
Hiervoor bestaat veel belangstelling misschien omdat de bijdrage een vrije gift is. Ik ken echter zoals altijd, mijn verantwoordelijkheid.
Na de standaard-rituelen snel de stad in met zijn 70.000 inwoners. Ten zuiden van de stad liggen grote goudmijnen, waarvan het economisch sterk afhankelijk is. Het stadsgezicht is sterk bepaald door de bedevaart naar Santiago. De stad "pons ferrata" is zelfs genoemd naar de oudste brug die in de 11e eeuw ten behoeve van de pelgrims met ijzer versterkt werd.
Daarmee is deze bovengemiddelde dag het begin van hopelijk gunstig vervolg.
!BUEN CAMINO
28 km van Foncebadón naar Ponferrada
Een etappe waar echt alles in zit. Een opkomende zon, nog wat stijgen en vooral veel dalen, geplaveide weg en bergweggetjes die meer lijken op waterafvoergeulen, bedoeld voor een seizoen waarin ik daar liever niet aanwezig ben. Maar bovenal prachtige vergezichten met volop zon en soms ook niet zo ver, omdat laaghangende bewolking in de dalen het uitzicht belemmert. Qua natuur en beleving tot nu toe een van de hoogtepunten van mijn camino.
Al na 2 km bereikt ik het beroemde Cruz de Ferro. Op een grote berg stenen, staat een 5 meter hoge boomstam met daarop een ijzeren kruis. Al heel lang leggen pelgrims meegebrachte stenen, al dan niet voorzien met een tekst, bij het kruis, waarna zij hopen door deze pelgrimstocht naar Santiago , bevrijd te worden van lasten welke ze dragen. Je raad het al, ik had geen stenen om daar achter te laten.
Na toch en korte bezinning bij het huisje waar Ria en ik vorige jaar de pelgrimszegen ontvingen en waarin ik mijn leven nog eens onder een vergrootglas legde, ging ik tevreden verder. Daarna ging het met mij alleen maar bergafwaarts. Mijn uiterste concentratie was nodig om bij de afdaling bij elke stap de juiste kei te vinden, die mij een stabiel evenwicht kon garanderen voor de volgende stap die bij een sterke afdaling bedoeld of onbedoeld altijd vrij snel daarna volgt. Kennelijke ging ik tijdens mijn zoeken naar zekerheid zo ver, dat een passerende aardige man mij ( die oude man??) een stok aanbood ter ondersteuning. Ik bedankte hem maar realiseerde me dat ik dan wel erg bang was geworden na de tuimeling van inmiddels bijna 3 weken geleden. Of was het misschien toch de berg stenen die mijn gedachten in beslag nam. Maar Ria had ook gezegd dat ik goed moest uitkijken, vandaar.
Dan toch na enkele uren komt als uit het niet, een bergdorp in zicht. Ontbijt/lunch in een wifi-bar is dan een must, als ik mijn abonnement-houders wil behouden.
Een half uurtje later na een bocadillo stap ik op. Weer in de rugzak hijsen en verder. Iedereen heeft weleens onzekere momenten. Ik weet toch wel zeker dat mijn tablet weer in de rugzak zit.? Natuurlijk of toch nog kijken?? Als ik dan wat onhandig met mijn linkerarm over mijn recherschouder in rugzak zekerheid wil verkrijgen, komt net een jonge vrouwelijke pelgrim voorbij. Ze vraagt of ze even moet helpen met krabben, dat denk ik tenminste, want ik versta haar niet. Ik neem geen risico en bedank haar voor het aanbod.
Dan toch, na en adembenemende mooie route komt het eindpunt Ponferrada in zicht. Ik kies voor Albergue Domus Dei, beheerd door de Amigos del Camino de Santiagoe
Hiervoor bestaat veel belangstelling misschien omdat de bijdrage een vrije gift is. Ik ken echter zoals altijd, mijn verantwoordelijkheid.
Na de standaard-rituelen snel de stad in met zijn 70.000 inwoners. Ten zuiden van de stad liggen grote goudmijnen, waarvan het economisch sterk afhankelijk is. Het stadsgezicht is sterk bepaald door de bedevaart naar Santiago. De stad "pons ferrata" is zelfs genoemd naar de oudste brug die in de 11e eeuw ten behoeve van de pelgrims met ijzer versterkt werd.
Daarmee is deze bovengemiddelde dag het begin van hopelijk gunstig vervolg.
!BUEN CAMINO
-
19 Augustus 2013 - 23:49
Rinus Van Oss:
Hoi Bert,
Op ons vakantie adres hebben we met bewondering al je verslagen gelezen dat je een goed verslag kan schrijven was ons al bekend maar hoe je het op de pc krijgt na al die indrukken die je mee maakt is knap.
Wij weten als geen ander hoeveel energie jij bezit je lijk wel een man van 40 jaar pet af.
Vergeet niet te genieten van de leuke momenten want voor je het weet zitten we weer aan een Lingens blond !
We blijven je volgen en wensen je ontzettend veel succes.
Groetjes Rinus en Lia -
20 Augustus 2013 - 10:37
Caminofrans:
Hoi Bert,
Je gaat als een speer...!
Nog slechts 202 km en je bent bij SdC! Als ik zo al je verhalen lees dan denk ik dat het voor jouw een makkie moet zijn om bijvoorbeeld volgend jaar vanaf thuis naar SdC te gaan. Ik ben daar nu ook mee bezig. Ik heb 2 jaar geleden de camino frances gelopen en dit jaar de camino portugues. Op de eerst genoemde camino heb ik wel af en toe de bus genomen.
Bert, je gaat nog mooie dagen tegemoet!
Buen Camino, Caminofrans
-
20 Augustus 2013 - 10:59
Bram En Berry:
Lieve Bert,
Het gaat gelukkig super met je en wat een mooie verhalen!!!
Denk onderweg er maar eens rustig over na om bij thuiskomst het misschien in boekvorm uit te brengen, want je schrijft zo realistisch, dat wij thuisblijvers zo mee genieten van jouw indrukwekkende tocht!!!
Het ga je goed en je weet het hè.......voetje voor voetje!!hihi.
Lieve groetjes uut Flakkee. -
20 Augustus 2013 - 12:22
Wim Uit Zwolle:
Afgelopen nacht is er op een camping in Appeltern een vaste standplaats uitgebrand.
Verder staan PEC en PSV na 3 spelrondes op de eerste plaats.
Zo blijf je op de hoogte Bert, hou de loop er in. -
20 Augustus 2013 - 12:46
Corrie Henzen:
bert het gaat goed zo ik lees succes verder groetjes corrie
-
21 Augustus 2013 - 23:11
Piet En Lia:
Dag Bert,
Aangekomen bij Cruz de Ferro. Wat je daar gezien hebt zul je ook wel indrukwekkend gevonden hebben; briefjes, sokken, zakdoeken enz, en alles heeft vaak een ( triest) verhaal. Heb je onze meegebrachte steentjes zien liggen? Jij komt er ook wel Bert zonder steentje bij het kruis. De weg naar Ponferra is zwaar, daar weten wij alles van. Maar toch geweldig om in die mooie omgeving te mogen wandelen. Knap hoor!
Groeten, Piet en Lia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
