Ik begin er zin in te krijgen

Dag 3 Donderdag 1 augustus
15 km van Larrasuoaina naar Pamplona en daarna nog 12 km naar Sierra del Perdon.

Na en zwoele nacht waarin ik slechts de laatste uren in slaap ben gevallen, werden we om 05.00 uur wakker gemaakt door een wekker van iemand die zelf daarna doorsliep, maar wel anderen op een idee had gebracht. Dus vanaf dat moment kwamen de zaklampjes voor de dag en werd al fluisterend met ritsen en rugzakken de komende dag ingeluid. Ik probeerde me even rustig te houden, maar besloot om half zes me toch maar over te geven. De gewassen kleren had ik reeds klaar gelegd onder mijn kussen, dus dat geen probleem. Echter de slaapzak in de hoes is elke morgen wel een probleem, dus besloot ik dat probleem op te lossen door het er gewoon niet meer in te doen.
Om 06.15 uur op weg, want het belooft een warme dag te worden. Net buiten het dorp de info, dat Santiago nog 790 kilometer weg is. Dat moedigt aan.
Op weg naar Pamplona was er een schitterende natuur. Ik liep veel langs de rivier Arga, zowel links als rechts, om uit te komen in het dorpje Irotz. Mij zegt het niets, maar dat zullen er wel meer zijn. Daarna steil omhoog met een prachtig uitzicht. Het was vandaag opvallend, dat er zo weinig pelgrims onderweg waren. Ik heb er tenminste weinig mensen gezien. Misschien toch te vroeg?
Om 10.00 liep ik Pamplona binnen en begreep al snel, dat dit niet het eindpunt van vandaag zal zijn. Het was er al 27 graden, zo meldde een uithangbord, dus dat kan alleen maar warmer worden. Wel even de kathedraal bezocht. De Plaza de Toros vond ik te ver uit de buurt.
Wat doen we voor de ontbijt/lunch? Geen noodpakket deze keer, immers in het centrum van Pamplona zijn er betere mogelijkheden. Dus stapt deze pelgrim een winkel binnen en koopt een half heerlijk stokbrood met even heerlijke gekookte ham. Dan een parkje opgezocht, even de rugzak af, de fles water was nog goed gevuld, dus smullen maar. Niet met mes en vork, neen, want mijn zakmes kon bij de douane geen genade vinden. Ik heb het tot nu toe overigens niet gemist, en het scheelt weer gewicht in mijn rugzak.
Met een gevulde maag en ook het flesje water weer aangevuld dan maar richting ??? Ja ik zie wel hoe ver ik kom. Hangt af van de temperatuur. Vanaf Pamplona bleken nog 12 kilometer binnen mijn bereik te liggen. Ik kreeg overigens het idee dat dit alleen voor mij gold, want ik heb niemand overweg gezien. Uiteraard ook geen Spanjaarden, want die zitten dan heerlijk bij de airco tijdens hun siesta naar de pelgrims te kijken. Om kwart voor twee stap ik een auberge binnen in Sierra del Perdon dat met 20 bedden toch al half gevuld is. Meteen maar en diner voor vanavond gereserveerd om 19.00 uur, dus het douchen en de was en daarna kan ik heerlijk even uitrusten en een verslagje maken en hopelijk dat ik vanavond ergens wifi ontmoet. Overigens met de foto`s lukt het niet zo goed, maar wat in het vat zit........dat komt nog......
Een goed diner met vier gangen was aan de tien personen welke meededen wel besteed.
Tien personen, tien nationaliteiten, t.w. nederland, duitsland, hongarije, mexico, spanje, frankrijk, italie, portugal, polen, engeland.
Alles werd uiteindelijk in het engels vertaald, waardoor iedereen toch zijn/haar informatie kreeg. Erg leuk om zoiets mee te maken.
Overigens ook leuk waren de lichamelijke oefeningen welke we samen onder leiding van Annabel, de portugeese van oorsprong française, samen hebben gemaakt.
Het mooie van deze camino is, dat niemand weet wie morgen waar eindigt en in welke refusio er qeslapen wordt.
Maar dat zien we morgen dan wel weer.