Een makkie of toch niet....

Dag 4 Vrijdag 2 augustus.
28 km naar Sierra del Perdon naar Villatuerta

Oh, wat was het een warme, maar vooral ook benauwde dag. De dagvoorraad water van 3 liter was snel op en ook de tweede voorraad dreigde op te raken. Dus met zo`n 5 liter moest het transpiratievocht vandaag worden aangevuld. Maar goed, het water was er dus verder geen probleem. Ook niet toen vanmorgen om kwart over vijf de eerste wekker zich aandiende. Ik voelde me aangesproken en ging aan het werk. Te snel blijkt achteraf, want vanavond zag ik een van mijn drie handdoekjes niet in de rugzak zitten. Geen probleem, want als ik me afdroog zodat ik mijn onderbroek droog aan kan en me kan presenteren aan de overige pelgrims, is het voldoende. De natuur doet de rest.
Vanmorgen de eerste drie uren waren bergafwaarts, dus een makkie. Maar zo werkt dat niet. Want ook kleine afdalingen kunnen gevaarlijk zijn, zo bleek. Ik had door het gemak mijn tempo wat opgevoerd. Dat was een misrekening. Een kleine misstap en ik rolde een omwenteling om mijn lengteas. Nou heb ik de laatste jaren we geleerd hoe je een val moet breken, dus bracht het er met enkele schrammen op knie en elleboog van af. Van mijn bepakking gelukkig niets kapot, want dat heelt niet uit zichzelf.
Dat het al en lange tijd niet geregend heeft, was te zien aan de slakkengang, waarmee een riviertje naast me zich liet afzakken. Uit de stand van de bomen was te zien dat het ook wel eens anders kan.
Op deze manier liet ik de vele windmolens welke op de kam van de Sierra staan al snel achter me en naderde ik een bos met steeneiken, zoals mijn infoboekje vermeld. Daarna een brede onverharde weg, waarop duidelijk te zien is dat hier pelgrims hebben gelopen in minder droge tijden. Op dat moment vraag ik me af of deze warmte dan toch nog niet zo slecht is.
In Puente la Reina nog een keer het beproefde recept uitgeprobeerd door het ontbijt en de lunch te koppelen. Nu werd het stokbrood met kaas.
De geschatte stoptijd van ongeveer 13.30 uur bracht mij in het dorpje Villatuerta. Een dorp helemaal tegen de heuvels en daardoor alle straten en pleinen dichtgelegd met overigens keurig aangelegd beton. Ik zag dat toen ik om 17.00 uur mijn diner-inkopen ging doen bij en supermarkt. Tevens kwam ik de twee Poolse dames tegen, waarmee ik in de vorige alberge had kennis gemaakt en gegeten. Zij moesten nog finishen en hadden een ruime rustpauze op het warmst van de dag ingelast. Desondanks toch oververmoeid.
Bij de supermarkt hadden ze alles wat ik nodig had. Twee appels als voorgerecht, en pakje tuc als hoofd en twee pakjes danone als nagerecht. .Dat moest wel een keer, want in deze alberge wordt geen diner bereid.
Tevens natuurlijk twee superblikjes gekoeld bier, maar deze zijn al op voor de avond begint.
Maar misschien los ik dat nog wel op. We slapen erg riant met heel veel voorzieningen, waarvan ik overigens geen gebruik van maak. Een wasmachine en een hele keukeninstallatie.
Het zal vanavond vroeg rustig zijn op de kamer, want van de zes bedden op onze kamer zijn er slechts drie bezet. Een Spanjaard en een Italiaanse, die in Roncesvalles is gestart en wil lopen naar Burgos. Ja, niet iedereen mag zo lang van huis. Wat een voorrecht hé Ria......