Als de wijn maar lekker is

Dag 6 zondag 4 augustus
31 km van Torres del Rio naar Navarrete

Alsof het de gewoonste zaak van de wereld begint te worden. Kwart voor vijf wakker, even plassen maar niet meer terug, want er was al meer "geroesemoes". Ik had mijn spullen al gereed gezet, alleen de waterzak vullen met 2 liter(= 2 kg met s.g. van 1) en twee flesjes.
Voor de alberge waren al enkele jongeren zich zeer ontspannen aan het voorbereiden op de komende dag. Je ziet toch dat jongens en meisjes van 20 tot 25 jaar een deel van hun vakantie hieraan besteden. Gewapend met een lampje op het voorhoofd, alsof het een mijnwerker betreft, ga ik om 05.40 uur op stap. In de verte zie ik al enkele lichtjes heel misterieus door het donkere struikgewas bewegen. Ongetwijfeld ook pelgrims, maar ik blijf alert en zoek zelf serieus mijn eigen weg. Het mochten maar eens struikrovers zijn. De route staat wel goed aangegeven, maar meestal voorbij een kruising, dat was extra opletten. Hierdoor lag het tempo natuurlijk niet hoog, maar och, als we maar onderweg zijn. En daar gaat het toch om pelgrims. Bij het aanbreken van de dag laat de zon het afweten. Het was zo`n mooie navigator. Tot ongeveer 10.00 uur achter, en daarna op links . Ja zo gaat het als je naar het westen loopt. Dus geen zon maar wel donkere wolken in de verte. Ho ho, dan toch maar liever de 30 ℃ die we gewend zijn, of een beetje meer.Nou dat kregen we ook na 12.00 uur.
Dan dienen de eerste fietsers zich weer aan. Met het fluiten tussen de tanden hopen ze de weg vrij te maken. Ik denk ik in eerste instantie met vogels te maken te hebben, maar wordt daarna begroet met "Bon Camino" of "Buen Camino".
Met het passeren gaan mijn gedachten naar Cock en Jan uit Beneden Leewen, Berdien en Gerard uit Wamel, Piet en Lia uit Appeltern, en Trees en Jan uit Millingen. Jan want ook op de fiets is het een opgave. Gisteren fietsten twee mannen mij voorbij bergopwaarts. Enkele honderden meters verder haalde ik hen in, omdat zij met hun fiets met bepakking op de rug de rotsen minder goed konden bedwingen dan ik.
Vandaag weer een fietser. Op de zeer hobbelige weg raakte zijn elastische spanband los en kwam natuurlijk tussen de ketting en tandwiel. Geen standaard, geen boom of struik om de fiets tegen te plaatsen. Dus was ik er als de kippen bij om de fiets even vast te houden. Even noteren in mijn boekje. Maar oeiiiii, waar was het, verdwenen uit mijn tasje. Ik wist mogelijk waar, dus terug. Dan kom ik de twee Russen tegen waarmee ik even geleden mee opliep, maar hun tempo was voor mij te laag. Ik vertelde van mij verdwijning. Zij hadden het boekje gezien, zichtbaar aan de zijkant gelegd en er een stone(tje) op gelegd. Ik bedankte hen en was met een extra kilometer weer en rijk man.
Intssen was het ruim 10.00 uur en mijn ontbijt/lunch was aan de beurt. Twee broodjes met die heerijke Spaanse ham deed wonderen. Want het vroege tijdstip samen met de met ruim bemeten wijn van gisterenavond eisten hun deel van de Camino. Toch was die fles wijn aan mijn tafel met één persoon maar een 3/4 liter-fles en maar 13% Vol zoals op de fles stond, dus dat kon het probleem toch niet zijn.
Daarna kom ik bij Cerro Cantrabia met zijn bekende wijngebied van de Rioja. Deze wijnen willen zich meten met de beste wijn uit Italië en Frankrijk. De grote stad Logrono kan ik niet links laten liggen, omdat de Camino er door gaat. Maar toch verder naar uiteindelijk Navarette en beland ik op de Historische St. Jacbsweg.
Om 13.45 uur vind ik een alberge waar de herbergier zelfs mijn rugzak van 12 kg naar drie hoog tilt. Ik ben bang dat ik hem morgenvroeg niet zie.
maar dat lezen jullie dan wel weer.