Nog steeds vrolijk op weg

Dag 12 Zaterdag 10 augustus
32 km Van Hornillos del Camino naar Itero de la Vega.

Even op moeten treden de afgelopen nacht. Om drie uur schrok ik wakker van een hevig gesnurk. Ik heb wel oordopjes bij me, maar waar???? Ik ging op ondezoek uit het het bleek mijn achterbuurman te zijn, die ik al liggend aan zijn tenen kon trekken. Hij begreep mijn actie, draaide zich om en sliep geruisloos verder. Vanmorgen bedankte hij mij voor de ingreep.
Evenals gisteren een strak blauwe lucht met een vleugje wind. Temperatuur wil ik niet weten, alles went. Kortom ideale omstandigheden om er een mooi wandeling van te maken. Het wordt een middelzware etappe omdat er tegen het einde een flinke klim is voorzien. Ik bereid me daaop voor, maar ik weet nog niet hoe. Tenminste wel zorgen voor voldoende water. Eerst ga ik nog door een aantal zeer fraaie uitgestrekte velden met zonnebloemen. Hoe mooi kunnen ze allemaal gericht staan naar de zon. Verder is het een vrijwel boomloos landschap. Ik loop nu over het oorspronkelikke pelgrimspad, zoals dat duizend jaar geleden al door de pelgrms werd gebruikt. Dan passeren we de ruïne van het klooster San Antón. Rechts zijn nog de nissen te zien waarin de monniken vroeger het water klaar zetten voor de pelgrims. Als ik het plaatsje Castrojeriz gepasseerd ben, komt er na twee kilometer de klim, waaraan deze etappe zijn waardering te danken heeft. Met een stijging van 12% over ruim een kilometer, en een afdaling van 18 % over 350 meter blijft het voor de meeste wandelaars pittig, maar levert het geen echte problemen op. Boven op deze meseta( = hoogvlakte) is het een gigantastisch uitzicht over de laagvlakten. Dan in het dorpje Itero de la Vega. Klein maar voldoende om een nachtje te overblijven. De herbergier is niet aanwezig, maar er zijn al twee gasten uit Engeland die mij vertellen dat ik gewoon een bed kan uitzoeken en mijn gang kan gaan. Ze komt nog wel. Ik leg mijn rugzak af, zoek mijn douchespullen en dan komt ze. Geen toeters en bellen niets inschrijven. Alleen slechts 5 euro betalen en een stempel in de credential de peregrino, de pelgrimspas. Heel verschillend hoe hier mee omgegaan wordt. Meestal moet het paspoort getoond worden en wordt het nummer met de volledige gegevens genoteerd. Lijkt mij overigens ook wel logisch dat bekend is wie er in de herberg slaapt.
Dan snel douchen en de was ophangen, nu is het nog niet druk. Als ik daarna even naar de supermarkt wil gaan is ie gesloten. Hij ziet mij en ik mag nog net even binnen, voordat hij aan de siesta begint. Een half stokbrood, en onsje jamón serrano en dan toch ook maar twee blikjes koud bier, want in de alberge is een koelkast had ik al gezien. Terug dus eerst even lunchen en wat drinken. De blikjes hebben de koelkas nooit meer gezien. Als ik zit te eten komt Frederika uit Duitsland binnen. Ik sliep met haar op dezelfde kamer zo‘n vijf dagen geleden. Ik had haar niet meer verwacht, want ze zou in Burgos naar huis gaan. Klopt zei ze, maar ik vind het zo fijn op de camino, dat ik telefonisch overleg heb gehad en een week extra kan blijven. " Ik hoop tot León te komen". Dat zullen volgens mij nog vijf tot zes wandeldagen zijn.
Ik ga even naar de was, want het droogt hard. Jawel hoor, alles droogt snel en ik besluit om mijn avondbroek ook te wassen. Dan is alles weer als nieuw, als tenminste de vlekken er met shampoo uitgaan.
Dan komen de twee Russen binnen. Gisteren sliepen ze bij mij in de refusio. De ene met baardje, ik vraag maar niet naar de naam, heeft zijn voet helemaal ingezwachteld. Veel vocht zoals hij zegt, maar het lopen gaat redelijk. Ook de twee dames die ik voorbijgelopen ben komen binnen. Ik had ze reeds eerder gezien en komen uit Denemarken. Het zijn twee zussen van 62 en 66 en lopen tot Santiago, zo maar voor de sportiviteit. Hun tempo ligt erg laag, want ze wandelen al zestien dagen vanaf Saint Jean.
Verder vandaag weinig genoteerd met met potloodjes. Ja. ik heb er 8. Al in Beneden Leeuwen kocht ik er 4 en zaagde deze door de midden. Boorde er aan de achterzijde een gaatje in van 2 mm met een koordje er door. Vier in gebruik en de rest als reserve. Ik grijp nooit mis.
!BUEN CAMIN0