Licht of toch niet zo.....

Dag 13 zondag 11 augustus.
34 km van Itero de la Vega naar Corrion de ls Condes

Te boek als een licht etappe, was er toch wel wat energie nodig om het doel te bereiken. Niet dat ik dacht aan opgeven, maar de temperatuur liep toch met elke kilometer op. Alleen de kilometers bleven steken op 32 en de temperatuur bij 34.
Vooral de laatste 12 kilometers waren weliswaar redelijk vlak met begaanbare wegen, maar toch...., twee rechte wegen zonder enige beschutting.
Het is maar goed dat de dag ook een morgen heeft! Want die was fantastisch. Voor mij begon die even na 04.00 uur. Ontwaakt door gesnurk van diverse kanten, leek mij een rondgang langs de bedden een onmogelijke zo niet riskante zaak. Daarom besloot ik om even naar het terras te gaan. Ik had geen portemonnee bij me dus het kon niet veel kosten. De sterrenhemel welke ik daar kon aanschouwen was voor mij uitzonderlijk. Na de strakke blauwe lucht waren er sterren te zien waarvan ik het het bestaan niet wist.....en zo fel!! Veel meer als in Nederland, denk ik. Misschien wel tienduizend als ik het zo inschat. Zelfs mijn sterrenbeeld, de Schorpioen, zal er wel bij gestaan hebben. Er waren er zo veel, dat ik de Grote Beer zelfs niet herkend heb.
Dan weer terug in bed. Goed kijken in het of je het goede bed wel hebt. Ja, want elke avond een vreemd bed op een vreemde plaats . Sliep ik nou boven of onder, of was dat gisteren??
Als dan een tijd later bijna iedereen in actie is, en slapen niet meer tot de mogelijkheden behoort, ga ik me ook onder de slapende wandelaars begeven. Immers het wordt weer warm, en alles wat je vóór negen uur hebt afgelegd, kom je in de warme middag niet meer tegen. Zo dachten er meerderen over, want toen ik om half zeven vertrok was er nog slechts één van de 35 slapers die mij voor liet gaan. Ik had gisteravond nog twee tomaten bewaard als ontbijt, dus de dag kon niet meer stuk.
Het was ook zeer de moeite waard in het veld. De zonnebloemen die belicht werden door de zonnestralen welke heel voorzichtig achter de bergen hun eerste lichtbundels tevoorschijn toverden. Dan in de verte, tegen de hellingen van de heuvels zijn de stralen al duidelijk herkenbaar, terwijl ik zelf nog in het ochtendduister loop. Even later, het is dan kwart voor acht, zie ik een meterslang evenbeeld van mij voor mij steeds meer contrasten krijgen. Een fantastisch verschijnsel. Een ieder die nu jaloers wordt en dit ook mee wil maken nodig ik uit om óók eens de camino te lopen. Al is het alleen maar etappe 13 !!!!!
Ik ben niet bijgelovig, maar wel blij, dat deze dag er op zit.
Echter de onafzienbare akkers met tarwe en zonnebloemen en niet te vergeten het grote, maar vooral lange irrigatiekanaal, Canal de Castilla, dat het grootste kanaal is van dit deel van Castilië. Tevens een belangrijk rust-en broedgebied voor vogels.
Deze vogel gaat óók even rusten, kijkt in het dorp of er nog wat te eten valt, samen met Wifi, en de dag is weer vol. Ja want om 22.00 uur gaat de deur op slot en kom je niet meer binnen. Daarin zijn ze op de camino heel streng. Ik zit nu in een klooster en heb zowaar al zo‘n tien nonnen gezien.
Hiermee moeten jullie het doen en voor morgen verwachten we weer nieuwe ontwikkelingen.

!BUEN CAMINO.