De alternatieve route en exclusieve albergue

Dag 18 vrijdag 16 augustus
38 km van Leon naar Hospital de Orbigo

De etappe van vandaag staat te boek als zwaar. Niet voor de bergen, die zijn er nog niet!  Maar de lengte en de eentonigheid moeten het doen. Op tijd stappen dus, en voorbereid met 3 kg water ga ik op stap.  Met zo'n 10 man komen we om 08.00 uur bij het beslispunt, nemen we de normale weg of de alternatieve, die weliswaar ook eentonig is, maar tenminste niet langs de snelweg ligt. Ook iets achterom.
Samen met een Italiaan besluit ik de snelweg te mijden. Volgens de ANWB goed aangeduid.
We gingen al vrij snel richting de zon , niet goed, maar dat moet even kunnen. Het duurde echter te lang we zagen geen herkenningstekens en trachtten via vragen en vragen toch terug op de camino te komen. Nu bleek dat één bordje ten onrechte ons de verkeerde weg op had gestuurd. Het kostte ons drie kwartier, maar een pelgrim kijkt niet op een pas.
Dan tien uur, we nemen bij een tentje wat te eten en gaan daarna ieder weer onze eigen weg. Wie komt daar dan aan, de Ierse, die ik misschien 10 dagen geleden voor het laatst had gezien. Ze wandelt alleen, want haar man zit in een Ierse band een trekt over de wereld. Natuurlijk moet ik mijn verhaal ook kwijt van The Lads in Dublin.
Dan begint het toch echt serieus te worden. We gaan de droge hoogvlakte op van de  Páramo, met zijn lage struiken waartussen wat akkers liggen, wijnvelden en ook maïsvelden. Onderbroken door enkele kleine gehuchtjes gaat dat dan ongeveer 25 kilometer zo verder. Bijna niemand te zien, maar dan benader ik van achteren gezien een klein meisje. Ik hijs mijn broek nog even op voor ik passeer, want ook op de hoogvlakte wil ik mij goed presenteren, toch!!!! Bij het passeren toch maar een praatje als het kan. Het blijkt een Zuid Koreaanse te zijn, die in Pamplona is gestart. Ze wil Santiago als eindpunt heel nadrukkelijk vertelde ze. Het is omwille van van The Lord dat ze deze reis onderneemt.
Nadat ik overtuigd ben, dan ik haar niet alleen, maar samen  met The lord achterlaat, stap ik weer door, de lange weg tegemoet.
Het veel voorkomend  irrigatiesysteem, bood de mogelijkheid om mijn hoed niet met "mijn eigen water" nat te maken. Dus ik vóórover met met hoed in het water, maar ploeps, daar schoot ook mijn gekoesterde  waterflesje uit de hoes in de goot. En werd weggevoerd. Te snel, daar was mijn startsnelheid te laag voor.
Gelukkig was ik ruim voorzien en kon ik zonder al te grote problemen mijn etappe volbrengen.
Onderweg bij het einde wordt ik geïnformeerd middels een folder over een nieuwe albergue, die wel wat van de route afstaat, maar zeer vernieuwend is. Ik besluit daar eens te gaan kijken. Negen euro per nacht is wel iets duurder, maar misschien heb ik daar ook wat voor.
Ja de douche is al bijzonder voor een pelgrim. Zes stralen verwennen mijn lichaam. Dan heerlijk relaxen in zitkussens, waarin je je niet meer terug kunt vinden.

Om 20.00 uur is er diner, alles inclusief, dus dat lijkt mij wel als arme pelgrim. Ook morgen vroeg het ontbijt zit er bij. Oh, ja, er staat een potje als je toch wat wil geven. Er zijn
Slechts 12 pelgrims waaronder enkele fietsers, maar je moet er ook een kilometer van de camino voor afdwalen, en dat wil niet iedereen.
Over het eten en de auberge  kan ik intussen veel vertellen, maar misschien morgen anders wordt het te veel en wordt mijn verslag niet meer gelezen.
Morgen een gemakkelijke dag, maar dat zien we wel.

!BUEN CAMINO